… uczę się miłości nienaiwnej
fot. archiwum M. Rosik Zdarza się, że cierpienie jest ceną naszej naiwności. Kto myli miłość z naiwnością, często cierpi z tego powodu. „Naiwność ma miejsce wtedy, gdy ktoś boleśnie nas krzywdzi, a my nie bronimy się przed krzywdzicielem, mimo, że nasze cierpienie wcale nie mobilizuje go do zmiany zachowania. Trwanie w tego typu cierpieniu nie jest naśladowaniem Chrystusa, lecz jest wyrazem naiwności lub bezradności” – pisze ks. Marek Dziewiecki w książce Mężczyzna mocny miłością. Być księdzem dzisiaj (Częstochowa 2010). Słowa te zilustrować ...
…będę żył wiecznie
Jak w Adamie wszyscy umierają, tak w Chrystusie wszyscy będą ożywieni. (1Kor 15,22) Wielu ludzi uważających się za chrześcijan nurtuje problem pogodzenia wszechogarniającej miłości Boga i Jego miłosierdzia z istnieniem piekła. Stąd rodzą się pytania: „Jak można pogodzić istnienie piekła z nauką o miłosierdziu Bożym? Czy piekło nie jest zaprzeczeniem prawdy, że Bóg w Chrystusie zbawił wszystkich ludzi? Czy stworzenie istot, których losem ma być piekło, nie jest zaprzeczeniem celowości ich stworzenia?”[1]. Już w III w. Orygenes, zmagając się z ...
… nadzieję zbawienia mają ci, których kocham
Bóg pragnie, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy. (1Tm 2,4) W kwestii sądu ostatecznego i roli, jaką odegra w nim Boże miłosierdzie, wciąż pozostaje więcej pytań niż odpowiedzi. Warto sięgnąć po jeszcze jedną z hipotez opracowanych przez teologów. Nosi ona miano zbawienia zastępczego. Skoro istnieje zastępcze odkupienie (łac. redemptio vicaria), czemu nie dopuścić myśli o takim zbawieniu (łac. salus vicaria)? W ogromnym uproszczeniu hipotezę tę sformułować można w następujących słowach: możliwe, że Bóg obdarzy zbawieniem tych, którzy ...
… nawet po śmierci mogę zostać oczyszczony
Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie przetrwa, otrzyma zapłatę; ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień. (1Kor 3,14–15) Ewangelie zawierają kilka fragmentów, w których bibliści dopatrują się aluzji do rozwiniętej później nauki o czyśćcu. Gdy Jezus mówi o grzechu przeciw Duchowi Świętemu, zapewnia, że temu, kto go popełnia, „nie będzie odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym” (Mt 12,32). Można stąd wysnuć wniosek, że istnieje możliwość otrzymania odpuszczenia grzechów w życiu przyszłym, ...
… jestem przeznaczony do chwały
W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której [spełnienie już się] ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy. (Rz 8,24–25) Czy apostoł narodów mógłby być nazwany ekologiem? Z pewnością! Pisząc do Rzymian, jest absolutnie przekonany, że „całe stworzenie […] jęczy i wzdycha w bólach rodzenia” (Rz 8,22) i „z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych” (Rz 8,19). Jednak potrzeba ...
… należę do Kościoła o widzialnej strukturze
Następnie, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy dla poznania się z Kefasem, zatrzymując się u niego piętnaście dni. (Ga 1,18) Badacze twierdzą, że watahy wilków liczą zazwyczaj około dziesięciu osobników. Każde z należących do stada zwierząt ma jasno określoną rolę. Najważniejsza jest para przywódcza, zwana przez naukowców parą alfa. Tylko ona ma prawo się rozmnażać. Trzy osobniki w stadzie to wilki tropiciele. Gdy odkryją miejsce przebywania ofiary, nie atakują jej, lecz niezauważone przez nią wycofują się do watahy. Wówczas ...
…mam Matkę w niebie
Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. (Ga 4,4-5) Pewnego wieczoru wziąłem do ręki Nowy Testament, aby wydobyć z listów Pawłowych wszystkie wzmianki na temat Maryi. Apostoł narodów wspomina o Matce Jezusa zaledwie jeden raz! Byłem tym bardzo zaskoczony, bo przecież Paweł doskonale znał Łukasza, a ten namalował w swej Ewangelii piękny obraz Maryi. Właśnie dlatego stał się patronem malarzy. Czy Paweł ...
… każdy dzień jest dniem zbawienia
Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia. (2Kor 6,2) W języku greckim, języku Nowego Testamentu, funkcjonują dwa rzeczowniki określające czas: chronos i kairos. Chronos oznacza czas, który odmierzać można zmieniającymi się porami roku, miesiącami, dniami, godzinami – czas odmierzany zegarem. Kairos to czas, który niekiedy określany bywa jako „psychologiczny”, to moment szczególny, czas odmierzany przez każdego osobiście. Zupełnie inaczej przeżywa się nudny i monotonny godzinny wykład niż godzinę spotkania z przyjacielem. Za każdym razem chronos jest ten sam – jest to zawsze sześćdziesiąt ...
… trwam w dziękczynieniu
W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. (1Tes 5,18) Różne są formy modlitwy. Jedni wybierają cichą medytację nad Bożym Słowem, inni wolą głośne i spontaniczne wyznania na spotkaniach grup charyzmatycznych; jedni zanurzają się chętnie w ciche szepty modlitwy różańcowej, inni czytają psalmy; niekiedy modlę się znanymi formułami, innym razem wypowiadam swe serce przed Bogiem własnymi słowami; raz uczestniczę w modlitwie liturgicznej, innym razem pozostaję sam przed Bogiem. Ostatecznie jednak w każdej modlitwie serce ...
…uczę się modlić nieustannie
Nieustannie się módlcie! (1Tes 5,17) Wezwanie do nieustannej modlitwy nie jest oczywiście zachętą do tego, by porzucić swoje obowiązki, pracę, zadania – i oddać się medytacjom. Nieustanna modlitwa przybrać winna odmienną formę. Jaką? Z podpowiedzią przychodzi sam Paweł, gdy stwierdza: „[C]zy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie” (1Kor 10,31). Chrześcijanie pierwszych wieków, chcąc zadośćuczynić Pawłowemu nakazowi nieustannej modlitwy, proponowali specyficzną formę kontaktu z Bogiem, którą nazwali „modlitwą wszystkich rzeczy”. Modlitwa wszystkich rzeczy polega na ...
… błogosławię prześladowców
Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie. (Rz 12,14) W dzielnicy Żydów ortodoksyjnych w Jerozolimie lub przy Murze Płaczu zobaczyć można czasem bardzo osobliwe sceny. Dwóch mężczyzn, wyznawców judaizmu ubranych tradycyjnie w czarne fraki i kapelusze, stoi naprzeciw siebie, żywo rozmawiając. Gestykulują przy tym teatralnie rękoma, łapią się za głowy, miotają pejsami… Ich głosy przybierają na sile. Od razu wiadomo, że toczą spór. Podchodzi do nich trzeci mężczyzna, by nieco uspokoić sytuację i nagle… pada na ziemię! Czyżby ...
… wyświadczam dobro słowem
Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. (Ef 4,29) Wszyscy rodzice świata czekają z niecierpliwością na pierwsze słowa swojego dziecka. Jednak zanim będą mogli wsłuchiwać się w dziecięcy słowotok, muszą cierpliwie i z mozołem, dzień po dniu, niemal od pierwszych chwil jego życia, uczyć dziecko ludzkiej mowy. Słowo nie rodzi się łatwo. Potrzeba wielu miesięcy, a czasem nawet lat, aby ukształtowany aparat mowy pozwolił na jego artykulację. Najpierw ...
… jestem szczęśliwym dawcą
Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. (2Kor 9,7) Kiedy ukończyłem studia na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, wykładowcy dawali nam, absolwentom, ostatnie wskazania. Jedno z nich brzmiało: „Prawdziwy biblista raz w roku odwiedza Ziemię Świętą”. Staram się stosować do tej wskazówki, choć nie zawsze mi się to udaje. Bywa, że jestem w ojczyźnie Jezusa kilka razy w roku. Za każdym razem, gdy przemieszczam się ...
… zyskuję niegasnącą radość
Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam, radujcie się! (Flp 4,4) Nierozumnym Galatom Paweł wyjaśnia, że radość jest jednym z owoców obecności i działania Ducha Świętego w sercu wierzącego: „Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa” (Ga 5,22–23). W starożytnej Bibliotece Celsusa w Efezie stała monumentalna personifikacja cnoty. Jest to kobieta dojrzała, stateczna, godnie ubrana, o bardzo harmonijnych kształtach, co potrafi docenić nie tylko męskie oko. Apostoł ...
… przemieniam swój sposób myślenia
Przemieniajcie się przez odnawianie umysłu. (Rz 12,2) Idąc za etymologią, nawrócenie (gr.metanoia) jako przemiana myślenia oznacza porzucenie czysto ludzkich dróg rozumowania i przyjęcie myśli Boga. Skarżył się niegdyś Pan przez Izajasza i skarży się dziś wobec nas: „myśli moje nie są myślami waszymi” (Iz 55,8). Rzeczywiście grecki termin metanoia zawiera rdzeń nous, czyli „umysł”. Nawrócenie jednak to nie tylko kwestia umysłu. Pogląd zwany intelektualizmem etycznym głoszony był przez Sokratesa, który twierdził, że wystarczy wiedzieć, co jest dobre, a automatycznie osoba ...
… staję się wyrozumiałym
A tego, który jest słaby w wierze, przygarniajcie życzliwie, bez spierania się o poglądy. (Rz 14,1) Staliśmy na przystanku autobusu miejskiego w Dortmundzie, żywo dyskutując, co robić dalej. Na wymianę przyjechało nas dziewięcioro. Teraz czwórka z nas chciała wracać już do akademika, a pozostali mimo zmęczenia mieli ochotę na dalsze zwiedzanie. Sytuacja stawała się nieprzyjemna. Napięcie rosło, a emocje zaczynały brać górę nad racjami rozumowymi. Wówczas ktoś zaproponował: „Pomódlmy się wspólnie”. Stanęliśmy w kręgu. Po chwili ciszy Piotr otworzył swoją ...
… oglądam świat oczyma Boga
Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz. Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany. (1Kor 13,12) Jednym z najcenniejszych obrazów kolekcji Art Institute of Chicago jest dzieło Niedzielne popołudnie na wyspie La Grande Jatte Georges’a Seurata. Powstały w latach osiemdziesiątych XIX stulecia obraz to jeden z najwybitniejszych przykładów dzieła namalowanego w technice określanej w historii sztuki jako puentylizm (kropkowanie, plamkowanie). Kompozycja malarska obrazu budowana była przez nakładanie na płótno niezliczonych, ...
… uczę się służyć
Miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie. (Ga 5,13) List do Galatów powstał pod koniec lat pięćdziesiątych I wieku po Chr., a więc niemal dziesięć lat po postanowieniach soboru jerozolimskiego dotyczących przyjęcia pogan do Kościoła. Został napisany przez Pawła celem napomnienia tych judeochrześcijan, którzy wciąż jeszcze domagali się obrzezywania wierzących w Chrystusa pochodzenia pogańskiego. Prawdopodobnie w roku 49 (lub nieco później), a więc w czasie, gdy cesarz Klaudiusz wypędził Żydów z Rzymu, w Jerozolimie doszło do zgromadzenia apostołów, zwanego soborem jerozolimskim lub ...
… uczę się przebaczać
Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie. (Ef 4,32) Podczas moich podróży pewnego lipcowego dnia dotarłem na Grenlandię. W Kulusuk powstała mała kaplica – niewielkie pomieszczenie w drewnie, z prostą amboną i ołtarzem, przed którym na postumencie ustawiono otwartą Biblię. Wokół kaplicy znajduje się niewielki cmentarz. Wszystkie groby są jednakowe. Nad ziemię wznoszą się tylko niewielkie drewniane krzyże. Na żadnym z nich nie ma tabliczki z imieniem tych, którzy odeszli. Dlaczego? Spotkany przypadkiem pastor wyjaśnia zagadkę. „Inuici ...
… praktykuję miłość bez obłudy
Miłość niech będzie bez obłudy! Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem! W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie! (Rz 12,9–10) W dużym amerykańskim mieście pewna protestancka parafia czekała na przybycie nowego pastora. Nabożeństwo było przygotowane perfekcyjnie. Rada parafialna czekała z naręczami kwiatów, a jej przedstawiciel powtarzał wyuczone słowa powitania. Parafia liczyła dziesięć tysięcy członków. Kościół wypełniony był po brzegi. Na pół godziny przed rozpoczęciem nabożeństwa ławki były prawie wypełnione, a wiernych wciąż przybywało. Wchodzący ...
… uczę się okazywać miłość w sposób należyty
Rzym, Piazza Navona, 4 dni temu Pisałem wam wówczas, byście nie przestawali z takim, który nazywając się bratem, w rzeczywistości jest rozpustnikiem, chciwcem, bałwochwalcą, oszczercą, pijakiem lub zdziercą. Z takim nawet nie siadajcie wspólnie do posiłku. (1Kor 5,11) Osoby dopuszczające się ciężkich grzechów i niemające zamiaru z tego zrezygnować, niekiedy same siebie określają terminem „siostra” czy „brat”, identyfikując się tym samym ze wspólnotą chrześcijańską. Ich czyny jednak zdecydowanie temu przeczą. W takich wypadkach Paweł odradza nawet wspólnotę stołu z tymi, ...
… jestem piewcą miłości braterskiej
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. (1Kor 13,1) W Etyce wartości ks. Józef Tischner pisał: „Człowiek jest jak płynąca poprzez czas – pieśń. Kto gra ową pieśń? Sam człowiek jest tu instrumentem i artystą”. Wykonanie tischnerowskiej pieśni polega między innymi na praktykowaniu przykazania miłości Boga i człowieka, zgodnie z zasadą „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego” (Mt 22,39). Coraz bardziej powszechna staje się następująca logika w pojmowaniu ...
… uczę się kochać
Tak więc trwają wiara, nadzieja i miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość. (1Kor 13,13) Bóg wybrał język grecki, by w nim zawrzeć przesłanie o swojej miłości do mnie. Wybrał go także po to, by zachęcić mnie do kochania innych. Język grecki jest bardzo bogaty w wyrażaniu różnych odcieni najbardziej szlachetnej ludzkiej postawy – postawy miłości. Storgē oznacza miłość, jaka łączy krewnych w rodzinie – miłość małżonków, dzieci do rodziców, wnuków do dziadków. Eros to zauroczenie drugim. To ...
… jestem mocny
Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. (Flp 4,13) Św. Jan Chryzostom w homilii do Pierwszego Listu do Koryntian pisał: „Skądże więc ci, którzy za życia Chrystusa nie mieli dość sił, aby oprzeć się Żydom, po Jego śmierci, po złożeniu do grobu – skoro, jak powiadacie, nie zmartwychwstał i nie przemawiał do nich, nie dodał odwagi – skądże znaleźli siłę, aby stanąć przeciw całemu światu? Czyż nie powinni powiedzieć sobie: I cóż? Sam siebie nie potrafił ocalić, a nas obroni? ...
… wszystko może służyć ku mojemu dobru
Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru. (Rz 8,28) Chrześcijaństwo jest religią pełną paradoksów. Jednym z nich są skutki świadectwa dawanego o Chrystusie. Dzielenie się wiarą nie poddaje się prawom ekonomii. Według jej zasad, gdy dzielę się jakimś dobrem z innymi, mi ubywa tego dobra. Ze świadectwem jest odwrotnie. Gdy dzielę się swoją wiarą z innymi, wiara rośnie w sercach słuchaczy, ale także i ...
… odkrywam swój charyzmat
Każdy otrzymuje własny dar od Boga, jeden taki, a drugi taki. (1Kor 7,7) Dwunasty rozdział Pierwszego Listu do Koryntian wprowadza czytelników w świat charyzmatów. W kilku wierszach Paweł przedstawia całą ich listę: „Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków” (1Kor 12,8-10). ...
… otrzymałem życie w Duchu Świętym
Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy, miłości i trzeźwego myślenia. (2Tm 1,7) Elisabeth Kübler Ross, autorka zaliczanej już do klasyki książki Rozmowy o śmierci i umieraniu twierdzi, że na ostatnim etapie świadomego przygotowania się nieuleczalnie chorych osób do odejścia, liczą się rzeczy absolutnie najważniejsze. Jest to droga akceptacji nadchodzącej śmierci. Wtedy mówi się tylko to, co naprawdę istotne. Wielu także spisuje testament. Apostoł Paweł więziony w Rzymie zdaje sobie doskonale sprawę, że zbliża się czas jego odejścia z ...
… uznaję naturalne poznanie Boga
Od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz bóstwo – stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła. (Rz 1,20) Augusto Guerriero, włoski pisarz, jest autorem dzieła zatytułowanego Szukałem i nie znalazłem. Publicysta dzieli się swoim doświadczeniem poszukiwania Boga, które spełzło na niczym. Autor wyjaśnia, że poszukiwał Boga, jednak nie znalazł przekonujących argumentów za jego istnieniem. W odpowiedzi na książkę Guerriero Carlo Carretto napisał dzieło Ho cercato e… ho trovato („Szukałem i… znalazłem”). Zakonnik daje w niej piękne świadectwo własnych ...
… umacniam się duchowo naturalnymi środkami
Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie. (Flp 3,13-14) Eksperyment wyglądał następująco: ze ściany jednego z amerykańskich koledżów zdjęto piętnastoletnie tableau ze zdjęciami około pięćdziesięciu absolwentów. Studenci mieli wybrać siedem osób, które wydają im się najszczęśliwsze. Kryteria były różne. Uśmiech, błysk w oku, siła ...
… doświadczam wolności
Ku wolności wyswobodził was Chrystus! A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli. (Ga 5,1) Apostoł narodów nie przebiera w słowach. Dowód? Mieszkańców Galacji nazywa głupimi! I ma ku temu jasny powód. Ten mianowicie, że Chrystus wyzwolił ich spod panowania Prawa, a oni znów sami z własnej woli oddają się w niewolę Prawa: „O, nierozumni Galaci! Któż was urzekł, was, przed których oczami nakreślono obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? Tego jednego chciałbym się od was dowiedzieć, ...
… wyznaję to, w co wierzę
Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia. (Rz 10,9-10) Wiara winna być wyznawana. Wyznanie winno płynąć z serca. Nie wystarczy wypowiadanie prawd, co do których w sercu nie ma się głębokiego przekonania i za którymi nie idzie sposób postępowania. Nie wystarczy na spotkaniu modlitewnym przyjąć Jezusa wypowiadając zgrabną formułkę „Jezus ...
… jestem większy od aniołów
On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna. (Kol 1,13) Na początku pierwszej księgi w Biblii znajdujemy dwa opisy stworzenia świata. Bibliści jednym głosem twierdzą, że w obydwu podkreślona została niezwykła godność człowieka stworzonego na Boży obraz. Według opisu pierwszego człowiek został stworzony na końcu całego dzieła – jako jego zwieńczenie. Jest więc misterną koroną stworzenia. Według opisu drugiego człowiek jest pierwszym dziełem Boga. A ponieważ przysługuje mu pierwszeństwo – jest najważniejszy. Tak oto w ...
… jestem usprawiedliwiony
Człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez pełnienie uczynków Prawa, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa. (Ga 2,16) Czasem zimą budziłem się o piątej trzydzieści nad ranem. Za oknem panowała ciemność. W pokoju było zimno. Wstawałem i spoglądałem przez okno. Mróz malował szyby. Sypał śnieg. Korki na wrocławskich ulicach zwiększały się. Ludzie spieszyli na szóstą do pracy. Trudno było wypatrzeć pojazd odśnieżający drogi. Z daleka widać było światła samochodów i wciąż działające wycieraczki. Myślałem sobie wtedy: „Za chwilę muszę rozpocząć swój ...
… staję się sprawiedliwością Bożą
On [Bóg] to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą. (2Kor 5,21) Chrystus nie tylko przyjął na siebie wszystkie ludzkie grzechy, ale wręcz utożsamił się z nimi. Paweł pisze o tym w liście skierowanym do Koryntian, w którym przygotowuje adresatów na kolejną jego wizytę w mieście: „On [Bóg] to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą” (2Kor 5,21). Utożsamienie Chrystusa z grzechem ...
… przemieniam się w Niego samego
Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. (Ga 2,20) Jednym z najbardziej znanych tekstów Pawłowych dotyczących życia w zjednoczeniu z Chrystusem jest fragment z Listu do Galatów: „Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i ...
… wszystko uznaję za stratę
I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym tylko pozyskał Chrystusa. (Flp 3,8) Jeden z największych poetów epoki Cezara Augusta, Owidiusz, był współczesny Jezusowi. Pochodzący z doliny Apeninów piewca miłości jest autorem Sztuki kochania, która w 1564 roku trafiła do indeksu ksiąg zakazanych przez Kościół. To jednak nie przeszkodziło wielu chrześcijańskim filozofom odwoływać się do zasady, którą postawił Owidiusz: Nihil ...
… odkrywam moc imienia Jezus
Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca. (Flp 2,11) Od czasów niewoli babilońskiej, czyli od VI wieku przed Chr. Żydzi zaprzestali wypowiadania imienia Bożego. Uprowadzeni na wygnanie zarzucili rodzimy język hebrajski na rzecz aramejskiego, którym posługiwano się w Babilonii. Hebrajski stał się językiem świętym, językiem Biblii, którą później co szabat odczytywano w synagogach. Gdy natrafiano w tekście na imię Jahwe, zamieniano je na Adonai, Błogosławiony lub czytano po prostu ha-Szem, „Imię”. Przywilej wypowiedzenia najświętszego słowa „Jahwe” przysługiwał jedynie arcykapłanowi, ...
… jestem ocalony
Bóg zaś okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. (Rz 5,8) Pod koniec listopada 1987 roku na pokładzie samolotu pasażerskiego Koreańskich Linii Lotniczych wybuchła bomba. Podłożyło ją dwoje agentów północnokoreańskich, dwudziestopięcioletnia kobieta i nieco starszy mężczyzna. Gdy ich schwytano, oboje próbowali popełnić samobójstwo. Mężczyźnie próba się powiodła, kobietę odratowano. Sąd skazał ją na śmierć. Została osadzona w więzieniu w Seulu. Tam jednak … spotkała Boga. Oto, co powiedziała na jednym ze ...
… odkrywam miłość Ojca
On, który własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować? (Rz 8,32) Kiedy Tercjusz sięgnął po pióro, by pod dyktando Pawła napisać list do chrześcijan mieszkających w Rzymie, apostoł narodów nie znał jeszcze tamtejszej gminy. List powstawał prawdopodobnie pod koniec lat pięćdziesiątych I wieku po Chr., a Paweł dotarł do Rzymu kilka lat później. Apostoł pisze więc do osób, których nie zna, stąd zrozumiałe, że waży słowa i ...
… jestem dzieckiem Boga
Region Amhara, Etiopia (fot. M. Rosik) Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze! A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej. (Ga 4,6–7) Żydowskie święto Chanuka przypada w okolicach czasowych Bożego Narodzenia. W semestrze zimowym, gdy studiowałem na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, wykładowcy naszego kursu zorganizowali z tej okazji przyjęcie. Wielu z nich przybyło z całymi rodzinami. Pamiętam, jak wielkie ...
W Chrystusie…. Zaproszenie
Szaweł w młodym wieku opuścił rodzinny Tars i przybył do Jerozolimy. Rozpoczął edukację w szkole znamienitego rabbiego Gamaliela I. To właśnie Gamalielowi przypisywane są słowa: „Znajdź sobie nauczyciela, a będziesz się trzymał z dala od spraw wątpliwych”. Szaweł, trzymając się z dala od krętych dróg, został adeptem jerozolimskiej szkoły zapewne jeszcze przed bar micwą, czyli przed ukończeniem trzynastego roku życia. Pragnął zostać faryzeuszem, a więc należeć do frakcji pieczołowicie dbającej o zachowanie wszelkich przepisów Prawa. Z czasem okazało się, że ...