Uzdrowienie paralityka
Mateuszowa narracja o uzdrowieniu człowieka sparaliżowanego dowartościowuje także relację przyjaźni. Ważne w takiej interpretacji jest stwierdzenie ewangelisty, iż Jezus dokonał uzdrowienia ze względu na wiarę osób towarzyszących i pomagających choremu. „Widząc ich wiarę” Jezus okazał cudotwórczą moc paralitykowi.
Fakt ten świadczy pośrednio, iż Bóg ceni autentyczną przyjaźń międzyludzką i dowartościowuje relację opartą na wzajemnym zaufaniu i chęci niesienia pomocy, nawet jeśli jedna ze stron nie potrafi w pełni zawierzyć Bogu. Nie wiemy bowiem nic o wierze dotkniętego paraliżem chorego. Opowiadanie stanowi także doskonały przykład modlitwy wstawienniczej: Jezus dokonuje uzdrowienia na prośbę przyjaciół chorego, którzy nie tylko wstawiają się słownie za sparaliżowanym, ale także podejmują liczne czynności, by do uzdrowienia doprowadzić. W tym sensie uwypukla się podobieństwo z opowiadaniem o uzdrowieniu sługi setnika; tam również sługa zostaje uzdrowiony ze względu na wstawiennictwo.
